•  W okresie listopad - grudzień 1920 r. przebywał na urlopie zdrowotnym po wyczerpujących walkach na wojnie. Po powrocie do macierzystego pułku pełnił funkcję dowódcy szwadronu liniowego oraz kierownika wyszkolenia i instruktora jazdy konnej w pułku.

• W 1924 r. w okresie 26 styczeń – 20 luty był Komendantem Szkoły Zawodowych Podoficerów Kawalerii w m. Zaleszczyki. Od 28 lutego do 19 września 1924 r. był uczestnikiem jako jeździec Grupy Olimpijskiej Sportu Konnego w Warszawie. Na Olimpiadzie w Paryżu w tymże 1924 r. w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego zajął indywidualne najwyższe z Polaków  24 miejsce a  drużynowo wywalczył 7 lokatę. Następnie pełnił obowiązki Pierwszego Oficera Sztabu 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii.

• 15 września 1925 r. oddelegowany został na kurs unifikacyjny do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie k/ Warszawy.  

• 15 grudnia 1925 r. powrócił do macierzystego 6. Pułku Ułanów Kaniowskich, który stacjonował w garnizonie Stanisławów, dowodząc nadal szwadronem liniowym.

• 1 listopada 1927 r. został skierowany na kurs instruktorów jazdy konnej do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, który ukończył 21 września 1928 r.

• Od 27 września 1928 r. został instruktorem jazdy konnej w szkole Podoficerów Zawodowych Kawalerii w Jaworowie k/ Lwowa.

• 22 września 1930 r. został przeniesiony wraz z Szkołą Podoficerską do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.

• 1 stycznia 1931 r.  został mianowany na stopień majora.

• 31 marca 1931 r. został dowódcą szwadronu zapasowego 6 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego w garnizonie Żółkiew.

• W 1932 r. został kwatermistrzem 6 Pułku Strzelców Konnych.

• 29 października 1936 r. został mianowany na zastępcę dowódcy 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich w garnizonie Równe.

• 19 marca 1937 r. został mianowany na stopień podpułkownika.

• 17 sierpnia 1939 r. w składzie pułku wyruszył bronić zachodnich granic RP.

• 20 sierpnia 1939 r.  został mianowany dowódcą 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich.

• 1 września 1939 r. brał udział w bitwie pod Mokrą w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii, przeszedł cały szlak bojowy w Kampanii Wrześniowej 1939 r. w składzie WBK  aż do boju pod Mińskiem Mazowieckim 13 Września 1939 r.

• 14 września 1939 r. idąc z pułkiem w straży tylnej WBK  w stronę Garwolina w potyczce nad rzeką Świder w m. Rudka został ranny i ewakuowany do szpitala w Warszawie. Po wyleczeniu i po kapitulacji Warszawy 28 września 1939 r. uniknął niewoli i przeszedł do zbrojnego podziemia.

• W październiku  1939 r. przyjął pseudonim ,,Rewara” w AK w okręgu Warszawskim został zastępcą dowódcy 8.Dywizji Piechoty  Armii Krajowej. Brał czynny udział w akcji ,,Burza”.

• Po zajęciu Polski przez Sowietów ukrywał się gdyż był poszukiwany przez NKWD i rodzime UB. Podejmując różne prace zarobkowe aby utrzymać siebie i rodzinę  przebywał w tym czasie w Warszawie .

• W 1947 r. po ogłoszeniu amnestii ujawnił się a następnie przeprowadził się doi Krakowa, podjął pracę w charakterze pracownika administracyjnego w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Następnie zatrudnił się w stadninie koni w okolicach Tarnowa. Brał udział w różnych zawodach hipicznych na terenie kraju jako sędzia. Udzielał się w Polskim Związku Jeździeckim.

• Na wieczną wartę odszedł dnia 9 marca 1974 r. w Krakowie w wieku 83 lat.

• Spoczywa w Krakowie na cmentarzu Rakowickim, w Kwaterze Wojskowej Nr 6, w rzędzie 12, Nr grobu 16.

​

Odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (za Kampanię Wrześniową 1939).

• Krzyż Walecznych (za Wojnę Polsko-Sowiecką).

• Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi

• Medal za Wojnę 1919-1920.

• Medal 10-cio lecia.

​

Odznaki Pułkowe:

• 6 Pułku Ułanów Kaniowskich

• 6 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego

• 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich

​

GRÓB

​

 

​

​