mjr br. panc. Stanisław Gliński

Stanisław Gliński Dowódca 21 Dywizjonu Pancernego

Ppłk Stanisław Gliński , fotografia wykonana na stanowisku dowodzenia 4 p.panc , którym dowodził w bitwie o Monte Cassino
w maju 1944r.

Urodził się 10 marca 1900 r. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Ze względu na młody wiek nie brał udziału w Wielkiej Wojnie . W latach 1919-1920 pełnił służbę w 7 Pułku Ułanów w składzie którego brał udział w Wojnie Polsko-Sowieckiej. Po wojnie pełnił służbę w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, oddelegowany do walk w II a następnie III Powstaniu Śląskim. 1921 r. zweryfikowany został w stopniu porucznika. W latach 1921-1925 pełnił służbę w 4 Pułku Strzelców Konnych , następnie przeniesiony do 2 szwadronu samochodów pancernych w 2 Dywizji Kawalerii, będąc w tym czasie na stanie ewidencyjnym 1 Pułku Szwoleżerów Marszałka Józefa Piłsudskiego . W 1929 r. mianowany do stopnia rotmistrza. W latach 1930-1932 będąc w dyspozycji Komendanta Kadry Oficerów Kawalerii M. S. Woj wykonywał misje zagraniczne na zlecenie Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego. W latach 1932-1937 przeniesiony został na stanowisko wykładowcy w Centralnej Szkole Czołgów
i Samochodów Pancernych w Warszawie. Następnie przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Modlinie gdzie objął katedrę dyrektora nauk tejże broni. W 1936 r. Mianowany do stopnia majora i przeniesiony z korpusu osobowego oficerów kawalerii do korpusu oficerów broni pancernej. W latach 1937-1939 został wyznaczony na zastępcę dowódcy 12 batalionu pancernego w garnizonie Łuck. 13 sierpnia 1939 mobilizował 21 Dywizjon Pancerny na bazie tegoż batalionu pancernego jednocześnie zostając dowódcą tegoż dywizjonu. Przydzielony został wraz ze swoim dywizjonem jako wsparcie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Brał udział m.in. w bitwie pod Mokrą dn. 1 września 1939. Po zakończeniu Kampanii Wrześniowej przedostał się do Francji.

W lutym 1940 r. został skierowany na stanowisko dowódcy formującego się 4 batalionu czołgów w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Armii gen. Władysława Sikorskiego . W czerwcu 1940 r. został skierowany na stanowisko dowódcy 1 batalionu czołgów 1 Pułku Czołgów 10 Brygady Kawalerii Pancernej Pułkownika Stanisława Maczka . Po sromotnej klęsce Francji Przedostał się do Wielkiej Brytanii gdzie objął 1 września 1940 r. stanowisko Komendanta Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej, który w grudniu 1941 r. została przeformowany na Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej i Motorowej. W maju 1942 r. został przeniesiony do Armii Polskiej na Środkowym Wschodzie . 2 czerwca 1942 r. został wyznaczony na dowódcę 1 Batalionu Czołgów który wkrótce zmienił nazwę na 4 batalion czołgów 2 brygady czołgów. W okresie sierpień - październik pełnił obowiązki szefa sztabu tejże brygady. 1 lipca 1943 r. 4 batalion czołgów którym dowodził został przeformowany na 4 Pułk Czołgów. Z pułkiem tym lądował w Italii brał udział m.in. w bitwie pod Monte Cassino. 12 sierpnia 1944 r. przeniesiony został do Centrum Wyszkolenia 2 Korpusu na stanowisko wykładowcy. Po zakończonej wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii w latach 1945-1947 był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. W 1964 r. wyjechał na Tasmanię gdzie osiadł na stałe. Na wieczną wartę odszedł 26 lutego 1994 r. w wieku 94 lat. Spoczywa na cmentarzu na dalekiej Tasmanii.

Odznaczenia:

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (4 krotnie)
Srebrny Krzyż Zasługi

Odznaki Pułkowe:

1 Pułk Szwoleżerów Marszałka Józefa Piłsudskiego
7 Pułku Ułanów Lubelskich
4 Pułku Strzelców Konnych
12 Batalionu Pancernego
4 Pułku Czołgów

Fotografia wykonana dnia 17 sierpnia 1939 roku, w trakcie przysięgi żołnierzy 21 Dywizjonu Pancernego w garnizonie Łuck.
W kolejności, na pierwszym planie od prawej strony stoi dowódca dywizjonu mjr Stanisław Gliński, za nim w środku stoi adiutant dywizjonu por. Feliks Cwalina, w głębi stoi dowódca szwadronu samochodów pancernych kpt. Józef Bronisław Żymierski.

​